18. Tora zajmuje się tylko fizycznym życiem, ale nie życiem duchowym i pośmiertnym
Zaprzeczenie:
Prawo Boże rozwiązuje w wielu wierszach nasze nagrody.
Człowiek składa się z materii i ducha, z tego powodu są też przykazania Boże dwojakiego rodzaju, niektóre odnoszą się do naszej fizycznej istoty, inne do duchowej istoty.
Wypełnianie naszych obowiązków jest całkowicie zależne od współpracy ciała i duszy.
Pokazy naszego cielesnego życia są wyraźnie widoczne, ale nasza dusza pozostaje ukryta.
Dlatego Pismo Święte szczegółowie określa i wyjaśnia to, co dotyczy się naszego ziemskiego życia, a tylko lekko opisuje stan duszy.
Musimy tutaj emfatycznie zwrócić uwagę na jeden fakt, że głównym celem naszego pragnienia powinny być trwały pokój, ziemski dobrobyt a także dobroć i łaska Najwyższego.
Tylko osoba, która jest w pogodnym, spokojnym i wyrównanym stanie, może się w pełni i całkowicie poświęcić wypełnieniu Bożych przykazań.
Prawo w sobie ukrywa nagrodę dla swoich pobożnych wyznawców, których ciała nie są męczane żadnymy problemamy lub chorobami, to jest dla tych którzy mogą wypełniać Świętą Wolę Wiecznego i przygotować swoją duszę do wiecznego szczęścia.
W Trzeciej księdze Mojżesza w wersetach 26:11 i 12 czytamy, że Prawo po obietnicy ziemskiego szczęścia dodaje i błogosławieństwo duchowego szczęścia. Umieszczę też przybytek mój wśród was i dusza moja nie obrzydzi was sobie. Będę się przechadzał wśród was i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem.
Duchowa nagroda jest wspomniana w następnych wersetach 17: 7 i 8 w Pierwszej księdze Mojżesza - I ustanowię przymierze moje między mną a tobą i potomkami twoimi po tobie według pokoleń ich jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim i potomstwa twego po tobie. Ziemię, na której przebywasz jako przychodzień, całą ziemię kanaanejską dam tobie i potomstwu twemu po tobie na wieczne posiadanie i będę Bogiem ich.
Jak czytamy w Pierwszej księdze Mojżesza w wersecie 28:21, praojciec Jakow w swojej obietnicy - Wieczny będzie Bogiem moim - również wspomina duchową błogość, musi być oczywista każdemu myślacemu człowieku.
Nie tylko w tym wierszu, ale w całym Prawie spotykamy się z wieloma wersetami, które odnoszą się do najwyższego celu człowieka, szczególnie tam, gdzie jest wyrażony bezpośredni wpływ i nadzór Boga nad ludzkim zachowaniem.
Celem ceremonialnego przestrzegania Prawa, i służby Bogu w Świątyni ogólnie, było przybliżyć wierzących bliżej ku Tronu Miłosierdzia, a także przygotować i oczyścić duszę dla wyższego dostojnego stanu.
Bliskość Boga poprzez Jego przymierze z Ludem Izraela, była powodem, dla którego jest Izrael określany jako Jego pierworodny, Jego wybrany, Jego udział, Jego dziedzictwo.
Ta interpretacja powyżej wspomnianego hebrajskiego słowa potwierdza werset 2:8 w księdze Koheleta - Nagromadziłem sobie też srebra i złota, nadto skarbów (usegulat) królów i krajów.
Dzięki Bożemu miłosierdzii i życzliwości ku prawodawcowy Mojżeszowi jest Izrael znany jako Dzieci Wszechmogącego, które są kochane przez swojego Ojca, który jest w Niebie, i które są z Nim związane w codziennym życiu, a które nie będą oddzielone od Niego ani w życiu przyszłym.
Jak informują nas wersety 14:1 i 2 w Piątej księdze Mojżesza - Jesteście synami Wiecznego, waszego Boga, nie czyńcie po umarłym nacięć na sobie i nie czyńcie sobie łysiny nad czołem, gdyż ty jesteś świętym ludem Wiecznego, twego Boga, i ciebie wybrał Wieczny spośród wszystkich ludów, które są na ziemi, abyś był jego wyłącznym skarbem sopśród wszystkich ludów (leam segula).
Słowem wybrany rozumiemy to, że dusza będzie (po śmierci) zmierzać ku Bogu i będzie cieszyć się Jego obecnością na zawsze.
Gdyby ziemskie hołdy miały być jedynym celem ludzkiej egzystencji, byłaby śmierć trudniesza kara dla bogatych niż dla biednych.
Następna aluzja na stan po śmierci ciała możemy znaleźć w Trzeciej księdze Mojżesza w wersecie 18: 5 - Przepisów moich i praw moich przestrzegajcie. Człowiek, który je wykonuje, żyje przez nie; Jam jest Wieczny!
Ten werset nie odnosi się do długiego życia na ziemi, ponieważ nie zawiera informacji o tym, że ten, kto będzie przestrzegać Prawa przedłuży siebie życie na ziemi w porównaniu do tego, który Prawo łamie, werset ten widocznie odnosi się do życia po śmierci ciała.
Przeciwnicy wiary Izraela twierdzą, że pierwszy człowiek był skazany k śmierci duchowiej za swoj bunt przeciwko Bogu.
Swoje twierdzenie wspierają o werset 2:17 w Pierwszej księdze Mojżesza - Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz.
Porównując ten werset z powyższym wspomnianym wersetem z Trzeciej księgi Mojżesza, nie możemy uniknąć wniosku, że ostrzeżenie skierowane do Adama nie będzie mieć żadnego wpływu na tych, którzy wiernie przestrzegają nakazy Boga zawarte w Prawie Mojżesza, to odrzuca twierdzenie Pawla w rozdziale 5 w chrześcijańskiej książke List do Rzymian.
Nasza argumentacja również mocno potwierdzają słowa Piątej księdze Mojżesza w wersetach 32:46 i 47 - Weźmijcie do serca swego wszystkie słowa, którymi ja was dziś ostrzegam, abyście je przekazali waszym synom, by starannie spełniali wszystkie słowa tego zakonu. Gdyż nie jest to dla was słowo puste, lecz jest ono waszym życiem; i przez to słowo przedłużycie życie swoje na ziemi, do której przeprawiacie się przez Jordan, aby ją objąć w posiadanie.
Osoba może być nagradzana na dwa sposoby za przestrzeganie Prawa Bożego.
Jest to nagroda duchowa i nagroda ziemska.
Ten fakt potwierdzają następujące słowa wersety - Tarczą pomocy twojej. On też jest mieczem chwały twojej - te słowa nam zapewniają, że duchowe błogosławieństwa, nie wykluczają ziemskiego szczęścia, i że ci, którzy są w pełni poddają Bogu, znajdą u Boga ochronę w czasie, gdy jest to potrzeba.
Podobny pogląd jest zawarty również w Psalmie 33 w wiersecie 20 - Dusza nasza oczekuje Wiecznego, On pomocą naszą i tarczą naszą.
Pozycja Boga wyraża część wersetu 33:20 - (On) tarczą naszą - lub jak informuje nas werset 4 Psalmu 44 - Bo nie mieczem swoim zdobyli ziemię.
Wzmianka o karze duszy możemy znaleźć w Trzeciej księdze Mojżesza w wersecie 22:3 - Powiedz im dla przyszłych waszych pokoleń: Ktokolwiek z waszego potomstwa przystąpi do świętych rzeczy, które synowie izraelscy poświęcają Wiecznemu, a będzie nieczysty, to zostanie wytracony sprzed oblicza mego; Jam jest Wieczny.
Wyraz sprzed oblicza mego jest związany z duszą, która pochodzi od świętego źródła, i która powraca się w przypadku, że jest tego godna.
Podobną wzmiankę o duszy znajdujemy w wersecie 23:29 - Każda dusza (ki kol ha-nefesz), ktora się nie ukorzy w tym dniu, będzie wytracona ze swojego ludu.
I ponownie w wersecie 23:30 - Każda dusza (we-kol ha-nefesz), ktora w tym dniu wykonywać będzie jakąkolwiek pracę, wytępię spośród jego ludu.
A także werset 20 Psalmu 31 - Jak wielka jest dobroć twoja, którą zachowałeś dla tych, którzy się ciebie boją.
Wersety 8, 9 i 10 Psalmu 36 - Jakże cenna jest łaska twoja, Boże! Przeto ludzie chronią się w cieniu skrzydeł twoich. Nasycają się tłustością domu twego, a strumieniem rozkoszy swoich upajasz ich. Bo u ciebie jest źródło życia, w światłości twojej oglądamy światłość.
A w wersecie 25 Psalmu 73 - Kogóż innego mam w niebie, jeśli nie ciebie? I na ziemi w nikim innym nie mam upodobania!
I wiele innych wersetów z księgi Psalmów.
Salomon, syn tego bezkonkurencyjnego poeta, rozszerzyl to wspaniałe przedstawienie niebieskich owoców, i w wersecie 3:21 w księdze Kohelet mówi - Bo któż wie, czy dech synów ludzkich wznosi się ku górze, a dech zwierząt schodzi w dół na ziemię?
A w wersecie 12: 7 - Wróci się proch do ziemi, tak jak nim był, duch zaś wróci do Boga, który go dał.
A w księdze Przysłów w wersecie 11: 7 - Gdy umiera człowiek bezbożny, to kończy się wszelka nadzieja; a oczekiwanie niegodziwych nie spełnia się.
A w wersecie 14:32 - Bezbożny upada z powodu swojej złości, lecz sprawiedliwy ma oparcie w swojej niewinności.
I wersety 23:17 i 18 - Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom, lecz niech zawsze zabiega o bojaźń Wiecznego, bo wtedy jest przed tobą przyszłość i twoja nadzieja nie zawiedzie.
A w wersecie 24:14 - Tym też jest wiedza i mądrość dla twojej duszy! Jeżeli ją znajdziesz, masz jeszcze przyszłość, a nadzieja twoja nie rozwieje się.
A także w księdze Izajasza w wersecie 45:17 - Zbawienie Izraela w Wiecznym, zbawienie wieczne, nie będziecie zawstydzeni ani nie doznacie hańby na wieki wieków.
To potwierdzawerset 8 Psalmu 19 - Zakon Wiecznego jest doskonały, pokrzepia duszę.
I werset 13 z Psalmu 27 - Ja jednak wierzę, że ujrzę dobroć Wiecznego w krainie żyjących.
I w wersetach 8 i 9 Psalmu 116 - Albowiem uchroniłeś duszę moją od śmierci, oczy moje od łez, nogi moje od upadku. Będę chodził przed Wiecznym w krainie żyjących.
I w wersecie 9 Psalmu 26 - Nie zabieraj duszy mojej z grzesznikami, a życia mego ze zbrodniarzami!
A werset 16 Psalmu 49 - Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z gróbu, ponieważ weźmie mnie do siebie. Sela.
A w wersetach 12 i 13 Psalmu 25 - Któryż to człowiek boi się Wiecznego? Uczy go, jaką wybrać drogę. On sam będzie przebywał w szczęściu, a potomstwo jego odziedziczy ziemię.
Podobnie mówi Mojżesz w swojej Piątej księdze w wersecie 33:29 - Błogo ci, Izraelu! Któż jest jak ty? Lud wspomagany przez Wiecznego, tarczą pomocy twojej. On też jest mieczem chwały twojej; i schlebiać ci będą wrogowie twoi, a ty będziesz kroczył po ich wzgórzach.
Oznacza to, że duchowe zbawienie nie jest zwodniczym błogosławieństwem, ale trwałą obietnicą, dlatego Izajasz mówi w wersecie 45:17 - Zbawienie Izraela w Wiecznym, zbawienie wieczne, nie będziecie zawstydzeni ani nie doznacie hańby na wieki wieków.
Na temat śmierci człowieka, który żałuje, Izajasz uważa w wersecie 57:18 - Chociaż widziałem jego drogi, jednak uleczę go, poprowadzę go i znowu udzielę obfitej pociechy jemu i jego żałobnikom.
Słowa Widziałem jego drogi, jednak uleczę go, jasno mówi o duchowym uzdrowieniu, jest to odpuszczenie win.
To same poczucie ma werset 5 Psalmu 41 - Wieczny, zmiłuj się nade mną! Ulecz duszę moją, gdyż zgrzeszyłem przeciwko tobie!
A także księga Izajasza werset 6:10 - Żeby się nie nawrócił i nie ozdrowiał (co oznacza, że nie żałowal swojich grzechów).
Dla żałobników pociecha jest wiedza, że zmarły będzie miać po śmierci udział w szczęściu, które jest w duchowym świecie przeznaczone pobożnym.
Przyznanie pośmiertnej nagrody pobożnym jest wspominane w księdze Izajasza w wersecie 58: 8 - Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi; twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Wiecznego będzie twoją tylną strażą.
To oznacza, że dusza mieszka w sferze duchowej, gdzie cieszy się wiecznym szczęściem w obecności Boga.
To także opisuje część rozmowy Abigail i Dawid w Pierwszej księdze Samuela w wersecie 25:29 - To niechaj życie mojego pana będzie przechowane w wiązance żyjących u Wiecznego, Boga twego.
Wręcz przeciwnie o duchowej karze grzesznika mówi - Życie zaś twoich wrogów niechaj wyrzuci, jak z samego środka procy.
A gdy bezbożny odwróci się od swojej bezbożności, której się dopuszczał, spełnia prawo i czyni sprawiedliwość, zachowa przy życiu swoją duszę.
Spostrzegł się i odwrócił od wszystkich swoich przestępstw, które popełnił; na pewno więc będzie żył, nie umrze.